Ultramaratończyk Piotr Babis pobił rekord!

0
4
Ultramaratończyk Piotr Babis pobił rekord Larapinta Trail o pięć godzin. (zdjęcie: Piotr Babis - im/possible 7, Facebook)

Urodzony w Polsce Piotr Babis pobił dotychczasowy najszybszy czas, biegając bez wsparcia 230-kilometrowym szlakiem Larapinta Trail w Australii Środkowej.

Polski ultra-maratończyk Piotr Babis zapisał się w historii ultra-maratonów, pokonując poprzedni rekord w przebiegnięciu wymagającego australijskiego szlaku Larapinta Trail bez wsparcia. Babis pokonał 230-kilometrową podróż w oszałamiające 53 godziny i 50 minut, pobijając rekord z 2018 roku o oszałamiające pięć godzin.

Babis, który pochodzi z Mazowsza w Polsce, a obecnie pracuje jako przewodnik turystyczny po Tasmanii, osiągnął ten niezwykły wyczyn podczas swojej dziewiczej próby biegania szlakiem Larapinta Trail. Szlak położony w północnej Australii znany jest z trudnego terenu o nierównym krajobrazie, ekstremalnych wahaniach temperatur i odosobnionych warunkach.

CZYTAJ: Robert Lewandowski krytykuje PZPN i odwołuje się do skandalu związanego z premiami

Doświadczony ultra-maratończyk, który przebiegł cały świat, pierwszy raz zmierzył się z biegiem bez wsparcia, co oznaczało, że musiał być samowystarczalny i mieć przy sobie własne zabezpieczenia, żywność i wodę. Babis obliczył, że na te dwa i pół dnia potrzebuje 17 000 kalorii.

Prowiant Piotra Babisa. Zdjęcie: Piotr Babis – im/possible 7

Jednym z charakterystycznych aspektów niesamowitego osiągnięcia Babisa jest to, że nie miał żadnego wsparcia przez cały bieg. Niósł wszystkie swoje zapasy, w tym sprzęt ochronny, żywność i wodę, co w sumie ważyło 10,5 kilograma w kompaktowym 15-litrowym opakowaniu. Jego skrupulatne planowanie obejmowało obliczenie szacunkowo 17 000 kalorii potrzebnych do zasilenia jego organizmu podczas dwuipółdniowej odysei, która składała się z mieszanki batonów energetycznych, żeli, kalorii w płynie i różnych produktów spożywczych pomagających utrzymać apetyt i poziomy energii.

„Miałem żele, batony, odżywki w płynie i tabletki z solą” – powiedział.

„Drugą połowę stanowiło stałe pożywienie lub po prostu różnorodne produkty, takie jak żelki, orzechy, kanapki i [wstępnie ugotowane] jajka sadzone, aby upewnić się, że spożywam odpowiednią ilość kalorii” – powiedział Babis.

Babis powiedział, że na każdą sekcję miał od jednego do dwóch litrów wody.

„Było kilka odcinków, w których chciałem mieć więcej wody, ale nigdy nie doszło do punktu odwodnienia” – powiedział.

Wyścig rozpoczął się wieczorem 17 sierpnia o godzinie 17:31 i Babis od samego początku musiał stawić czoła licznym wyzwaniom. Brak snu szybko stał się główną przeszkodą, a biegaczowi udało się odpocząć tylko przez około pięć minut w ciągu dwóch dni. Brutalna kombinacja mroźnych nocy i upalnych dni doprowadziła do halucynacji wywołanych brakiem snu, doprowadzając Babisa do granic jego wytrzymałości psychicznej i fizycznej.

Babis powiedział, że podczas tego wyzwania udało mu się spać tylko pięć minut, co utrudniały mu ekstremalne zmiany temperatury.

„Przy pierwszej próbie zaśnięcia [w nocy] okazało się, że jest za zimno, więc musiałem się obudzić i biec dalej” – powiedział.

Z kolei w ciągu dnia za gorąco i za dużo much, żeby spać.

Wtedy zaczęły się halucynacje, w wyniku których drzewa i skały wyglądały jak ludzie lub namioty.

„Był tam duży kawałek drewna lub gałęzi, który wyglądał jak wiedźma” – powiedział Babis.

„Na początku naprawdę mnie to przeraziło.”

„Spałem dopiero po drugim wschodzie słońca w Standley Chasm.”

„Po prostu położyłem się na polnej drodze i zapadłem w piękną pięciominutową drzemkę”.

„Kiedy zaczynałem, w pewnym momencie pomyślałem, że mogę pobiec trochę szybciej niż ten rekord” – powiedział Babis.

„Ale potem wchodziłem w wolniejsze sekcje i właściwie zacząłem wątpić, czy uda mi się zejść poniżej 58 godzin, ale złapałem oddech i dobrze zakończyłem wyścig”.

Ojciec inspiracją

Babis powiedział, że zamiłowanie do pieszych wędrówek odziedziczył po ojcu, Andrzeju.

Powiedział, że wędrowali po Tatrach, regionie alpejskim pomiędzy Polską a Słowacją.

„[Mój ojciec] chciał zobaczyć jak najwięcej i przez kilka lat przemierzaliśmy większość szlaków po polskiej stronie” – powiedział Babis.

Mimo to nie powiedział rodzicom o próbie wyprawy na Szlak Larapinta Trail, bo nie chciał, żeby się martwili.

„To dla nich wyzwanie, ponieważ to nowy sport i nie są przyzwyczajeni do takich wyczynów” – powiedział Babis.

„Moja mama uważa, że zwariowałem”.

CZYTAJ: Koniec dominacji Igi Świątek w rankingu WTA

Dotarcie do mety

Tuż przed 23:00, prawie 54 godziny po rozpoczęciu wyczerpującego 230-kilometrowego biegu, Babis dotarł do starej stacji telegraficznej w pobliżu Alice Springs, gdzie czekała na jego przybycie grupa zwolenników, w tym były rekordzista Simon Duke.

Duke, jak zawsze realista, zabrał ze sobą nawet taczkę na wypadek, gdyby Babis nie mógł dojść do samochodu. Na szczęście Babis ukończył podróż na własnych nogach, co stanowiło niezwykłe zwieńczenie niezrównanego wyczynu.

Babis stwierdził, że miło było zobaczyć przyjęcie powitalne, biorąc pod uwagę, że nie planował, jak wrócić do domu po jego zakończeniu.

„Nie byłem całkowicie zaskoczony, ale naprawdę to doceniam” – powiedział.

„Byłem bardzo wdzięczny za podwiezienie do domu, który znajdował się kolejne 3 kilometry od stacji telegraficznej” – powiedział.

Ale zamiast odpocząć po rekordowym biegu, spędził kolejne sześć dni na szlaku.

„Wróciłem do domu, położyłem się spać, obudziłem się sześć godzin później i poszedłem do pracy” – powiedział Babis.

„Poszedłem szlakiem Larapinta Trail na 60-kilometrową, sześciodniową pieszą wycieczkę”.

CZYTAJ NA F7.PL – Jenna Ortega ucina plotki o randkach z Johnnym Deppem

Relacja Babisa ze swojej podróży, opisana jego własnymi słowami, oferuje żywy wgląd w wyzwania, przed którymi stanął, oraz nieustanną determinację, która pchała go do przodu. Od zdobycia szczytu góry Mount Sonder, po trwałe halucynacje przez brak snu i poruszanie się po zdradliwych terenach, takich jak wąwóz Hugh i Wąwóz Spencera, podróż Babisa była epicką walką zarówno z żywiołami, jak i ograniczeniami własnego ciała.

Babis wspomina swoją niezwykłą podróż, mówiąc: „To niesamowite, jak potrafisz przystosować się do tego rodzaju wyzwania”. Jego osiągnięcie stanowi świadectwo niezwykłej ludzkiej zdolności do pokonywania przeciwności losu i osiągania pozornie niemożliwych rzeczy.